Πότε πρωτοδοκιμάσαμε εσπρέσο στην Ελλάδα ;
Μπορεί κανείς να καταλάβει πολλά πράγματα για μια πόλη, επισκεπτόμενος τα καφενεία της. Η καθημερινή ιστορία κάθε πόλης επηρεάζει και επηρεάζεται από την πιο γνωστή καθημερινή συνήθεια των κατοίκων της, τον καφέ. Και αν στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες επιβιώνουν ακόμα καφετέρειες και καφενεία που είναι σε θέση να διηγηθούν αυτή ακριβώς την ιστορία, στην Αθήνα τα περισσότερα στέκια που θα μπορούσαν να μας δώσουν εικόνες για την συνήθεια του καφέ (και άρα, για όλη την καθημερινότητα) σε περασμένες δεκαετίες έχουν σχεδόν εξαφανιστεί.
Η απόλαυση του καφέ έχει μακρά παράδοση στην πόλη της Αθήνας. Όντας πάνω στο σύνολο ανατολής και δύσης, οι Αθηναίοι είχαν πάντα ενταγμένο στην καθημερινότητά το συνήθειο του καφέ. Η έξοδος για καφέ σήμαινε όχι μόνο την απόλαυση του ροφήματος αυτή καθ’ αυτή, αλλά ήταν μια ευκαιρία για συζήτηση, κοινωνική συναναστροφή και πολιτικολογία. Φυσικά, ο καφές που απολάμβαναν οι Αθηναίοι μέχρι τον μεσοπόλεμο, δεν ήταν άλλος από τον (ακόμα δημοφιλή) ελληνικό καφέ, τον «ερατεινό», δηλαδή τον πολυαγαπημένο, όπως τον ονομάζαν οι (μανιώδεις καφεπότες) ποιητές της εποχής.
Μέχρι που στην δεκαετία του 1950, ένα μικρό μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Βουκουρεστίου, ταράζει τα νερά. Δεν έχει τα κλασσικά τραπέζια, αλλά πάγκους προοριζόμενους για ορθίους, και δε σερβίρει ελληνικό καφέ, αλλά εισάγει νέα ήθη : στο καφέ «Μπραζίλιαν» οι Αθηναίοι γεύονται, δύσπιστα και για πρώτη φορά, έναν καφέ που σήμερα έχει γίνει επίσης αγαπημένη συνήθεια : τον εσπρέσο.
Οι Αθηναίοι, αν και μανιώδεις λάτρεις του καφέ, δε φαίνεται να συμπαθούν τις αλλαγές. Ο «νέος» καφές, ο εσπρέσο, τους φαίνεται δυνατός και πικρός, και το συνήθειο του να πίνει κανείς καφέ στα όρθια, αδιανόητο. Παρατηρώντας όμως τους τουρίστες από τα γειτονικά πολυτελή ξενοδοχεία της πλατείας Συντάγματος να απολαμβάνουν τον εξαιρετικής ποιότητας εσπρέσο του «Μπραζίλιαν», μυούνται στις νέες συνήθειες. Στο «Μπραζίλιαν» συνωστίζονται όρθιοι, για ένα φλυτζάνι καφέ εσπρέσο, εργαζόμενοι από τα γειτονικά γραφεία, πολιτικοί, τουρίστες, περαστικοί και, φυσικά, λογοτέχνες.
Ανήσυχα πνεύματα και πάντοτε ανοιχτοί σε κάθε είδους αλλαγές, οι καλλιτέχνες είναι πάντοτε οι πρώτοι που υιοθετούν νέες συνήθειες. Δε θα ήταν μεγάλη υπερβολή να πούμε ότι η εσπρεσομανία της Αθήνας οφείλεται στους συγγραφείς και τους ποιητές που άφησαν τα μαρμάρινα τραπέζια και το φλυτζανάκι του ελληνικού, για μια θέση στον κομψό ξύλινο πάγκο του "Μπραζίλιαν" με τον μυρωδάτο εσπρέσο.
Στους πάγκους του «Μπραζίλιαν» στριμώχθηκαν για έναν εσπρέσο ονόματα όπως ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Μάνος Χατζηδάκις, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Ανδρέας Εμπειρίκος και αναρίθμητοι άλλοι, ενώ ο συγγραφέας Κώστας Ταχτσής έκανε ένα βήμα παραπάνω : αφιέρωσε ένα ολόκληρο βιβλίο του στο νέο του στέκι και στη νέα του συνήθεια, δίνοντας του τον τίτλο «Η συμφωνία του Μπραζίλιαν».
Σήμερα, ο εσπρέσο είναι ενταγμένος στην καθημερινότητά μας και έχει γίνει, με τα χρόνια, μια ακόμα αγαπημένη συνήθεια. Αν και δεν υπάρχουν σήμερα στέκια με την αίγλη του «Μπραζίλιαν», μπορούμε να μετατρέψουμε το δικό μας σαλόνι ή την βεράντα μας σε καφενείο του Μεσοπολέμου, επιλέγοντας κάποια ποιοτική, σπέσιαλ ποικιλία εσπρέσο ή να συνδιάσουμε την απόλαυση με την ευκολία και την πρακτικότητα, επιλέγοντας μία από τις δεκάδες επιλογές για εσπρέσο σε κάψουλες.
Πηγή Φωτογραφίας : https://bit.ly/2yr4JVV
